O Muzeum Przyrody i Techniki

    Muzeum Przyrody i Techniki zostało powołane do życia 1 stycznia 2001 roku decyzją Rady Powiatu Starachowickiego. Jest zatem pierwszym muzeum powstałym w XXI wieku w Polsce. Placówka obejmuje obszar 8 hektarów, na którym zlokalizowane są obiekty dwóch chronologicznie następujących po sobie zakładów wielkopiecowych.

    Starszy „puszczony w ruch” w roku 1841 oraz jego następca zbudowany kilkaset metrów dalej w 1899 roku. Stanowią one doskonałą ilustrację technologicznego rozwoju dziewiętnastowiecznego hutnictwa, jako że zachowały w całości swój tarasowy układ oraz ciąg technologiczny. Poczynając od estakady kolejowej, którą dostarczano na teren zakładu materiały wsadowe przez boksy magazynowe, wieżę ciśnień aż do Wielkiego Pieca na paliwo koksowe, który jest najcenniejszym obiektem w Muzeum. Nie mniej cenna a nader intrygująca jest jedna z największych na świecie maszyna parowa, która trafiła do Starachowic z Powszechnej Wystawy Przemysłowej w Paryżu w 1889 roku.

     Na terenie Muzeum Przyrody i Techniki można zobaczyć samochody produkowane przez byłą FSC. Są wśród nich: pierwszy z całej rodziny STAR 20 oraz terenowy STAR 266R uczestnik X Rajdu Paryż – Dakar z 1988 roku. W 2006 roku Muzeum zakupiło zachowane pozostałości oryginalnego papamobile wyprodukowanego na podwoziu STARA 660M2 na potrzeby Pierwszej Pielgrzymki Jana Pawła II do Ojczyzny w roku 1979. W czerwcu 2008 roku miała miejsce uroczysta prezentacja odtworzonego papamobile połączona z poświęceniem pojazdu przez biskupa radomskiego. Samochód jest unikatowym eksponatem w muzealnej kolekcji.

    Przyroda w naszym Muzeum sąsiaduje z techniką nie tylko w nazwie. W zabytkowym budynku kotłowni prezentowana jest wystawa paleontologiczna, której najważniejszym elementem jest zbiór skamieniałości – tropów zwierząt żyjących w rejonie Gór Świętokrzyskich przed 200 milionami lat. W ramach realizowanego w latach 2008-2010 projektu „Regio Ferrea” została stworzona nowoczesna wystawa paleontologiczna. Na podstawie pozostawionych tropów naukowcy dokonali rekonstrukcji zwierząt, które zyły w regionie Gór Świetokrzyskich w okresach permu, triasu i jury. Naturalnej wielkości modele płazów i gadów zostały wykonane przez znaną artystkę Martę Szubert. Miary realizmu dopełniają fotopanoramy z wyobrażeniem środowiska naturalnego dla prezentowanych okazów oraz ścieżki dźwiękowe, pozwalające przenieść się odbiorcy o miliony lat w przeszłość.

    Teren dawnych składnic rudy żelaza porasta dzisiaj roślinność. Tak oto przyroda odbiera sobie to co przed laty człowiek wydarł jej na potrzeby przemysłu. Jako ciekawostkę warto przytoczyć fakt, że wraz z importowaną przed laty rudą zupełnie „przypadkowo” sprowadzono do Polski nieznane u nas gatunki ślimaków. Stworzenia te nie tylko nie wyginęły w zdegradowanym krajobrazie huty ale świetnie się w nim zaklimatyzowały stanowiąc dzisiaj jeszcze jedną ciekawostkę dla zwiedzających a wyzwanie dla naukowców – badaczy malakofauny.  

    Zamysłem patrona Muzeum prof. Jana Pazdura była prezentacja dwóch tysięcy lat dziejów produkcji żelaza – od dymarki do Wielkiego Pieca. Realizując tą ideę na wydzielonym terenie porośniętym roślinnością zrekonstruowaliśmy osadę dymarską z początku naszej ery (Archeopark), w której organizujemy cykliczne pokazy wytopu żelaza w piecach typu kotlinkowego. Ich uczestnicy mogą nie tylko zapoznać się z charakterem pracy starożytnych kuźników lecz także elementami kultury materialnej i duchowej ówcześnie żyjących ludzi.  

     Ekomuzeum to „muzeum bez murów” – pamiętając o tym niezmiennie staramy się włączyć naszych gości w aktywną formę zwiedzania. To oni współtworzą naszą placówkę bawiąc się i ucząc jednocześnie przyjemnie spędzają swój wolny czas. Służą temu między innymi organizowane corocznie imprezy takie jak: popularno – naukowe „Żelazne Korzenie” czy organizowany od 2008 roku Festyn Historyczny „Od Prasłowian do Polaków”. Warto o tym pamiętać rozmyślając nad edukacyjnymi aspektami hutniczego dziedzictwa kulturalnego w dolinie rzeki Kamiennej.